"Κάνε πως γίνεσαι πολύ καλός σε κάτι, κι έχεις φτιάξει ήδη τους εχθρούς σου"
"Η ελεύθερη ψυχή είναι σπάνια, αλλά όταν τη συναντήσεις την αναγνωρίζεις. Κι αυτό, γιατί αισθάνεται όμορφα, πολύ όμορφα όταν είσαι κοντά της ή μαζί της"
C,B
Ετούτο εδώ το κείμενο στο οπισθόφυλλο του βιβλίου που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 1980, είναι γραμμένο για τον εν ζωή Μπουκόφσκι, που παραμένει στη ζωή και μετά το θανατό του με την συγκλονιστική του ζωτικότητα. Η βιογραφία του, λέει στο εξώφυλλο, περιέχει δυο απόπειρες να δουλέψει σαν υπάλληλος, την παραιτησή του από μια "σταθερή δουλειά", και διάφορα διαζύγια. Στην πολύ φροντισμένη αμερικάνικη λογοτεχνία ο Μπουκόφκι, εισβάλλει με κάτι νέο, που δεν είναι παρά ο ίδιος, ο Τσαρλς Μπουκόφσκι. Στα πενήντα του, (τόσο είναι όταν γράφει αυτά τα τα διηγήματα, γύρω στο 1970), με τις τσέπες άδειες, το στομάχι κατεστραμμένο, την ερωτική του διάθεση πάντα σε εξέγερση, υποφέρει από αιμορραγίες και αυπνία, αγαπάει το γέρο Χέμινγουέη, περνάει τις μέρες του πασκίζοντας να κερδίσει στα άλογα. Αποτυχημένος, τρελός, ανεπανόρθωτα ερωτικός, ίσως ιδιοφυία, ίσως αλήτης, τρυφερός, κυνικός, γράφει διηγήματα που βγαίνουν μέσα από τις σκληρές προσωπικές του εμπειρίες, πληρωμένες όλες ανελέητα, χωρίς βολικά κοινωνικά άλλοθι και ψεύτικες ευπρέπειες. Η ακόρεστη ζωτικότητά του, η προκλητική επιλογή της περιθωριοποίησης, τα χωρίς τέλος μεθύσια του γελοιοποιούν την κομφορμιστική καλοπέραση και τινάζουν στον αέρα το "αμερικάνικο όνειρο"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου