Ένας πρωταθλητής της ζωής
Φαρμακοποιός, αθλητής, μουσικόφιλος, εραστής της
τέχνης και του ωραίου, αρνητής της άμορφης συμπαγότητας της μάζας και της πεζής
καθημερινότητας, σκακιστής, ταξιδευτής του ονείρου.
Αυτός είναι ο Θανάσης Γκίκας, γεννημένος στην
Ηλιούπολη Αττικής, πριν από εξήντα ένα χρόνια, που μόνο ημερολογιακά τον
αφορούν.
Ο Σάκης, κέρδισε προχθες στις 29/05/22 το χρυσό
μετάλλιο στους Πανελλήνιους Αγώνες Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης με αμαξίδιο. Είχε
μόνο μία εβδομάδα στη διάθεσή του για να προπονηθεί, από τη στιγμή που δήλωσε
συμμετοχή στους αγώνες αυτούς. Και εξαιτίας της πανδημίας δεν είχε την ευκαιρία
να προπονηθεί παρά ελάχιστες φορές σποραδικά. Πως λοιπόν τα κατάφερε να πάρει
το χρυσό μετάλλιο που δεν είχε καταφέρει να κατακτήσει με σκληρές προπονήσεις επί
σειρά ετών πριν; Το χρυσό στο ατομικό πάντα, γιατί στο διπλό έχει στεφθεί
νικητής μαζί τον συμπαίχτη του Χρήστο Φράγκο, το 2018
Κι ενώ για τους περισσότερους αποτελεί πραγματική
απορία το ερώτημα αυτό, για όποιον σκεφτεί μια δεύτερη φορά την προσωπικότητα
και τη διαδρομή του Σάκη στη ζωή, δεν χωράνε τέτοιες απορίες. Γιατί από τα
πρώτα της ζωής του, έδωσε τη μεγάλη μάχη με το πεπρωμένο του και βγήκε νικητής.
Η μάχη αυτή δεν τον άφησε χωρίς τραύματα. Όμως ο Σάκης αποδείχτηκε ένας
πραγματικός δια βίου πολεμιστής, που δεν δέχτηκε ούτε στιγμή να μπει στο
περιθώριο ως άπρακτος βετεράνος. Πάλεψε με τους δαιμονές του και τις σκληρές του
συνθήκες, απαιτώντας το αυτονόητο που απαιτούμε όλοι, την ίση μεταχείριση
μεταξύ των ανθρώπων, κέρδισε κι έχασε μάχες, αλλά δεν το έβαλε κάτω.
Καταξιώθηκε κοινωνικά με όλους τους τρόπους και αποτελεί το πολύτιμο υγιές
μέλος μιας κοινωνίας ανίκανης να βρει τα βήματα και την ταυτοτητά της. Ο Σάκης
είναι εκεί για να της δείχνει το δρόμο, ακούραστος, αγέραστος, με τις
ευαίσθητες αντένες του να συλλαμβάνουν κάθε κακώς κείμενο, αισιόδοξος, με το
χαμόγελο πάντα χαραγμένο στα χείλη του, παράδειγμα προς μίμηση για την κάθε
μεμψίμοιρη και πεσιμιστική ύπαρξη, φωτεινός σαν ήλιος. Γιατί έχει κάνει πράξη
στη ζωή του τα λόγια του τραγουδιού «the show must go on»
Και φέτος, ήρθε η στιγμή να γευτεί τη χαρά της
ανταμοιβής, για τα τόσα χρόνια ιδρώτα, προπονήσεων, αγώνων, μέσα στις αίθουσες της
επιτραπέζιας αντισφαίρισης. Ένα χρυσό στους πανελλήνιους αγώνες. Ένα μετάλλιο
που μόνο οι πολύ σκληρά προπονημένοι αθλητές μπορούν κατακτήσουν σε οποιοδήποτε
άθλημα, αθλητές σαν τον Σάκη που δεν το βάζουν κάτω και δεν τους πτοούν οι
απογοητεύσεις. Η διαφορά βρίσκεται μόνο, στο ότι εκείνος, είναι παρών σε κάθε
αγώνισμα που απαιτεί τον συνδυασμό του πνεύματος και της φυσικής κατάστασης, είτε
πρόκειται για τις αίθουσες του ping
pong,
είτε για το σκάκι, είτε για τον στίβο της ίδιας του της ζωής.
Εύγε λοιπόν πρωταθλητή Θανάση Γκίκα, δικέ μας Σάκη,
για το κατόρθωμα σου αυτό, αλλά κυρίως, γι’ αυτό που είσαι και ήσουν πάντα, και
που δεν θα μπορούσε να καταλήξει αλλού, πέρα από αυτή την σημαντική μεν,
μικρότερη της αξίας σου δε, επιβράβευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου