"Η ελεύθερη ψυχή είναι σπάνια, αλλά όταν τη συναντήσεις την αναγνωρίζεις. Κι αυτό, γιατί αισθάνεται όμορφα, πολύ όμορφα όταν είσαι κοντά της ή μαζί της"
C.B

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2020

Ο κύριος Αντίο/The mr. Addio







Περπατώντας στο δρόμο χαζεύοντας τα φύλλα που ξεκολλάνε με τον αέρα, ασθμαίνοντας με δυο τσάντες γεμάτες από το σούπερ μάρκετ, αποφεύγοντας τη σύγκρουση με άλλους ανθρώπους, τη συνάντηση με μη μασκοφόρους κρυωμένους ή ανέμελες παρέες νεολαίων, σίγουρη ότι παίρνω όλες τις προφυλάξεις και άνετη, βλέπω μια κόλλα από χαρτί να αιωρείται στον αέρα και πριν προφτάσω να δω ή να κάνω κάτι άλλο, ήρθε και κόλλησε στο πρόσωπο μου. 

Κι έμεινε εκεί μέχρι που ακούμπησα τις τσάντες στο έδαφος και το τράβηξα με τα χέρια μου. Και πάω να το πετάξω εν μέρει αηδιασμένη, εν μέρει πυρ και μανία για την τύχη μου, και πολύ συγχυσμένη. Και βλέπω τη διάταξη των στίχων, διάταξη ποιητική, και διαβάζω. Ένα μικρό δισέλιδο  αποσπασμένο από κάποιο  έντυπο, όλο μαζί δεν έκανε μια Α4. Και κάτω στο τέλος, αντί υπογραφής ή ημερομηνίας, τη λέξη "Addio". Έτσι που να μη μπορώ να καταλάβω αν πρόκειται για τον τίτλο ενός ποιήματος που δεν θα είχα την τύχη να διαβάσω αφού τα κείμενα τελείωναν εκεί, ή αν αυτό το ψευδώνυμο διάλεξε ο συγγραφέας για να μου πει πως το δικό του τουλάχιστον μέρος τελειώνει εκεί. 

Ούτε και είμαι σε θέση να εκτιμήσω τα κείμενα αυτά αφού είναι γραμμένα στα αγγλικά που απλώς μιλώ και χειρίζομαι για τα στοιχειώδη, ούτε για την καταγωγή του γράφοντος ούτε για την αξιοπιστία του λόγου του. Είμαι όμως σε θέση να δω αφαιρέσεις που αναγνωρίζω κι έναν στοχασμό αποτέλεσμα βιώματος προσωπικού. Αυτό μαζί με το γεγονός ότι αυτές οι αμφιβόλου πιστότητας λέξεις δημιούργησαν το τέμπο της αναγνωσής μου, ήταν λόγοι αρκετοί για να βάλω το χαρτί στην τσέπη και δυο μήνες μετά το "άτυχο" αυτό συμβάν, σήμερα, να το αναρτήσω εδώ. Στη συνέχεια θα προσπαθήσω να μεταφράσω αυτά τα κείμενα, αν και ξέρω πως δεν είμαι το πιο κατάλληλο άτομο γι' αυτό. Όμως με έχει ξεσηκώσει η επιθυμία να τα δω μπροστά μου στη γλώσσα μου, κι ας ενέχει ο κίνδυνος να χάσω κάποια από τα ουσιώδη νοηματά τους. Αν ωστόσο υπάρχει κάποιος που μπορεί να το κάνει καλύτερα, είναι καλοδεχούμενος να τα βάλει μεταφρασμένα στα σχόλια, όπου και θα τα περάσω μέσα εδώ. Για την ώρα, σας τα δίνω ακριβώς έτσι όπως τα διαβάζω. 


first day



i called people 

of spring on the firest day

in the trees

to welcome the awakening together

in the wild flowers uniform

and we waited there

Me and my friend

that was barking at invisible visitors

when I was reading aloud to the trees.



second day 




unfinished scalpture


 Oh, you man

big in dreams

and wishes

as far as your thinking can go

as long as your will was able to reach,

and as long as your small window allowed you to see,

so much, so little,

 your actions have such greatness if,

and your earth was so blue if,

you, you could be

your own dream

instead of the sorrow that you draw black

with the pressure of a shining horizon

and a soul like a column of salt

from the small days, you see,

whiches never did end

their sculpture.


third Day


And now what?

Have you ever think this now

was the promisse in the past of no what?

or even worst, as something that never

would give you the chance of any questions.  


Fed up and thats why 

i can smile again and believe

to the ferry tails with the miracles

and the hanging gardens of hope

and filling

and its good up down here 

its good my friend. 

............

Addio


Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2020

ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ/ΜΑΡΤΙΟΣ/συνέχεια



 Πέντε φεγγάρια μαζί με τούτο εδώ για να ολοκληρωθεί το αφιέρωμα στο βιβλιαράκι της φεγγαροβδομάδας. Ένα αφιέρωμα αργό με τις φάσεις του να μιμούνται τις φάσεις του φεγγαριού, με ενδιάμεσα άλλα αφιερώματα, με σκοτεινιές και λαπράδες, χάση και γέμιση. Και όλο αυτό, για να κρατήσει όσο γίνεται περισσότερο το ταξίδι. Γιατί και το χάσιμο μέσα στα λόγια, τους τόπους, τα συναισθήματα, τις ανατροπές, το όνειρο, ένα ταξίδι είναι. Πατώντας σε ποιητικό έδαφος που δεν είναι σαθρό, δε βουλιάζει, δεν σε καταπίνει η κινούμενη άμμος, παρά σταθερά σου δίνει ένα ακόμα σκαλοπάτι στην πορεία προς τα πάνω, ένα επάνω που τα ανθρώπινα πάθη προκαλούν το βλέμμα της κατανόησης, της συμπόνιας, της επιείκειας, αλλά και του θαυμασμού,  του έρωτα, της ματωμένης αλήθειας, που εμπλέκει τον αναγνώστη στο δρώμενο με τρόπο που λησμονεί συχνά πως είναι ο αναγνώστης, και γίνονται οι σκηνές, η φύση, οι καταστάσεις και τα ανομολόγητα, δική του υπόθεση. Γιατί με ποιόν άλλο τρόπο θα μπορούσε να είναι ποίηση καθαρή, το περιεχόμενου αυτού του μικρού θησαυρού; 

ΜΑΡΤΙΟΣ

ΓΕΩΡΓΙΑ

Giya Lentseli (1888-1935)

ΓΑΜΟΙ ΣΤΗΝ ΤΙΦΛΙΔΑ

Θα γίνω το φεγγάρι στην Τιφλίδα

θα γίνω το μπλε ποδήλατο 

που καβαλάς τις νύχτες και πας

ποιος σε φωνάζει και πας

κανείς δεν ξέρει

δεν ξέρει η μάνα σου που βράζει το χυλό

δεν ξέρει η αδελφή σου που τραγουδά

στο καπηλειό "η Ερωτευμένη Μάγισσα"

δεν ξέρει η γυναίκα που θα παντρευτείς το Μάρτη

δεν ξέρει ούτ' η κόρη που θα γεννήσεις μαζί της

και θα χορεύει διάσημη στη Μόσχα

εικοσιπέντε χρόνια μετά...

κανείς δεν ξέρει. 


Θα  γίνω το φεγγάρι στην Τιφλίδα

θα γίνω το προτοκαλί μαγιό που βγάζεις

στην όχθη του παγωμένου Αράγβη

και κάνεις τα νερά 

να ντρέπονται τις νύχτες

κείνες τις άυπνες νύχτες της Γεωργίας

που αφοσιωμένος στον πρώτο έρωτά σου

κατεβαίνεις τις πλαγιές

και τις φωτίζεις.


Θα γίνω το φεγγάρι στην Τιφλίδα

αρσενικό κι εγώ

να κλαίω στα γεωργιανά

και απ' τα ψηλά στα χαμηλά

τα δάκρυα μου να κυλούν

και να φυτρώνουν

ιβίσκοι, νάρκισσοι

πλάι σου

όταν αποκοιμιέσαι στα χόρτα

προσμένοντας να αλλάξεις ζωή

το Μάρτη που έρχεται. 


Θα γίνω το φεγγάρι στην Τιφλίδα

για τελευταία φορά

μέσα από τα καλάμια να δω

το γιο της μαυρομάτας της μπακάλισσας να δω

που σε αγγίζει

το κόκκινο φιλί

την αρτηρία στο λαιμό που τρέμει

τα χέρια τα αδίστακτα τα ερωτικά

που οριστικά σ' αφήνουν

πριν απ' το γάμο σου το Μάρτη. 


Θα με κοιτάς φεγγάρι στην Τιφλίδα

όταν παντρεύεσαι,

θάναι το σούρουπο γλυκό

ο Μάρτης θείος

και συ απελπισμένα σίγουρος

πως ότι διαπράττουν την Άνοιξη

στην Γεωργία 

οι άντρες 

με πανσέληνο

είναι καλά καμωμένο. 


Θα τρέχω ύστερα από κάθε Μάρτη

μες τα ποτάμια θα καθρεφτίζομαι

φεγγάρι ορφανό

να τραγουδώ

το μπλε ποδήλατο

το πορτοκαλί μαγιό

και το φιλί, το κόκκινο φιλί

του γιου της μπακάλισσας της μαυρομάτας

μες τα καλάμια της Τιφλίδας:

εγώ πανσέληνος

κι ο Γκιώνης που θ' αναζητά

τον αδελφό του

μες τις λευκές νύχτες της Γεωργίας. 


Μάρτιος 1934



Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2020

Αναζητώντας τον sugar man - Sixto Rodrigues

 

Sixto Rodrigues

 

Η συστατική πρόταση.

 

Παρόλο που απέκτησε πιστούς ακόλουθους στην Αυστραλία, η μουσική του έμελλε να γνωρίσει την επιτυχία και να επηρεάσει μία ολόκληρη γενιά στην Νότια Αφρική, χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος.

 

Γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1942 στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν με καταγωγή από το Μεξικό. Τόσο από τη μεριά του πατέρα όσο και της μητέρας του. Αναζητώντας δουλειά οι γονείς του ακολούθησαν το κύμα των Μεξικανών μεταναστών και κατέληξαν στην πόλη με την ακμάζουσα βιομηχανία αντιμέτωποι εξ’ αρχής με την απομόνωση και την περιθωριοποίηση. Τα βιώματα αυτά, τον ώθησαν να γράφει τραγούδια που μιλούσαν για τις δυσκολίες των φτωχών ανθρώπων στο αστικό περιβάλλον. Όχι τόσο άξιον απορίας αν γνωρίζει κανείς την πορεία του, το πως παρά την κακή οικονομική κατάσταση της οικογενειάς του, ο Ροντρίγκεζ κατάφερε να αποφοιτήσει με πτυχίο στη φιλοσοφία από το Monteith College του Πανεπιστημίου Wayne το 1981.

 

Μετά από το πρώτο του σιγκλ το 1967 I will slip away  για τρία χρόνια δεν κυκλοφόρησε κάτι άλλο μέχρι που υπέγραψε με τη Sassex Records για την κυκλοφορία δύο δίσκων, το Coid fact το 1970 και το coming from reality ένα χρόνο μετά. Καθιερώνεται με το πραγματικό του Όνομα Rodrigues και καταργεί το Rod Drigues με το οποίο είχε εμφανιστεί στο πρώτο του σιγκλ. Ωστόσο κανένας από τους δυο δίσκους δεν πούλησε στην Αμερική και σύντομα τον έδιωξαν από τη Sussex σε μια περίοδο που ο ίδιος δούλευε πάνω στον τρίτο του δίσκο, ο οποίος φυσικά δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Απογοητευμένος εγκατέλειψε τη μουσική και στράφηκε σε χειρονακτικές εργασίες, δουλεύοντας σαν εργάτης σε οικοδομές και κατεδαφίσεις κτιρίων. Αγόρασε ένα ερειπωμένο σπίτι από μια κρατική δημοπρασία τη δεκαετία του ΄70 για 50 δολάρια και από τότε μένει σε αυτό. Υπήρξε δραστήριος πολιτικά και αγωνίστηκε για τη βελτίωση των συνθηκών της εργατικής τάξης έχοντας βάλει το ΄89 και υποψηφιότητα στο δημοτικό συμβούλιο χωρίς να καταφέρει να εκλεγεί.

 

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, και ενώ ο Ροντρίγκεζ παρέμενε σχετικά άγνωστος στην πατρίδα του, τα τραγούδια του αποκτούσαν σταδιακά περισσότερο χρόνο στα ραδιόφωνα της Αυστραλίας, της Μποτσουάνα, της Νέας Ζηλανδίας, της Νότιας Αφρικής και της Ζιμπάμπουε.

 

Το At His Best έγινε πλατινένιο στην Νότια Αφρική, και για μία περίοδο υπήρξε το μοναδικό μέσο επικοινωνίας της μουσικής του Ροντρίγκεζ με τον κόσμο. Πολύ συχνά τον συνέκριναν με τους σύγχρονούς του, Μπομπ Ντίλαν (Bob Dylan, γεν. 1941) και Κατ Στίβενς (Cat Stevens, γεν. 1948). Ορισμένα τραγούδια του μετατράπηκαν σε αντικαθεστωτικούς ύμνους στην Νότια Αφρική,[13] όπου επηρέασε αρκετούς καλλιτέχνες αντιτιθέμενους  στο Απαρτχάιντ. Φημολογείται επίσης πως και ο διάσημος ακτιβιστής κατά του Απαρτχάιντ, Στηβ Μπίκο (Steve Biko, 1946 - 1977), ήταν φαν του.

"Παρά το γεγονός ότι γνώρισε επιτυχία στην Αυστραλία και στη Νότια Αφρική, ελάχιστες λεπτομέρειες της ζωής του είχαν γίνει γνωστές στους φαν του, και κυκλοφορούσε η φήμη ότι είχε αυτοκτονήσει στη διάρκεια μιας συναυλίας τη δεκαετία του ΄70."

 

Για τις συναυλίες και την δισκογραφική δραστηριότητα μετά την εκ νέου ανακαλυψή του το 1997, διάβασε στο wikipedia.org Sixto Rodrigues που άλλωστε αποτελεί την κύρια πηγή των πληροφοριών μου γι’ αυτόν. Εδώ θέλω να δώσω έμφαση στο γεγονός αυτής της επανεμφάνισης, με αφορμή την έρευνα δυο οπαδών του που είχαν ανοίξει μια ιστοσελίδα γι’ αυτόν με ειδικά αφιερώματα. Τότε ήταν που η κόρη του ανακάλυψε την ιστοσελίδα, ήρθε σε επαφή με τους διαχειριστές κι έμαθε για την μεγάλη επιτυχία που είχαν τα τραγούδια του πατέρα της στην Αφρική για τουλάχιστον μια δεκαετία, την οποία ο ίδιος αγνούσε. Ξεκίνησε έτσι την πρώτη νοτιοαφρικανική περιοδεία με έξι συναυλίες ενώπιον χιλιάδων θεατών του. Το τηλεοπτικό κανάλι sabc tv μετέδωσε το ντοκιμαντέρ, Dead men dont tour: Rodriguer in south Africa 1998 το 2001.

Το ντοκιμαντέρ "αναζητώντας τον sugar man", πραγματοποιήθηκε στο φεστιβάλ κινηματογράφου Σαντανς στις 19 Ιανουρίου του 2012. Το ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία του Σουηδού Μάλικ Μπελτζελούλ 1977-2014, αφηγείται τις προσπάθειες δυο νοτιοαφρικανών φαν να  μάθουν αν πράγματι ο Ροντρίγκεζ είχε αυτοκτονήσει, η σε αντίθετη περίπτωση τι είχε γίνει. Κέρδισε το πρώτο βραβείο κριτικής επιτροπής και κοινού, κι από κει πέρα μια σειρά από διακρίσεις σε ανάλογα φεστιβάλ, με κατάληξη το όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ το 2013 στην 85η απονομή βραβείων της Ακαδημίας Κινηματογράφου. Το 2012 μια άλλη δισκογραφική (light in the attic records) κυκλοφόρησε τα τραγούδια των δυο πρώτων δίσκων του, με την αναφορά στο εξώφυλλο, ότι ο Ροντρίγκεζ λαμβάνει δικαίωματα από την κυκλοφορία αυτή, σε αντίθεση με τη σκανδαλώδη αγνοησή του και ως προς τα κέρδη στην πρώτη κυκλοφορία, που δεν πήρε δεκάρα.

Στην απονομή των Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ, ο Ροντίργκεζ αρνήθηκε να παραβρεθεί καθώς δεν ήθελε να αποσπάσει την προσοχή από την επιτυχία των δημιουργών της ταινίας.

Ένας από τους παραγωγούς ο Σάιμον Τσιν, στον ευχαριστήριο λόγο του δήλωσε αναφερόμενος στην κίνηση του Ροντρίγκεζ. «Αυτό από μόνο του λέει όλα όσα θα θέλατε να ξέρετε για τον άνθρωπο και την ιστορία του» ενώ ο σκηνοθέτης Μάλικ Μπελτζελούλ πρόσθεσε από τη σκηνή: «Ευχαριστούμε έναν από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών, τον Ροντρίγκεζ». Ποιητή τραγουδοποιό πρωτίστως, θα έλεγα εγώ.

Πιο κάτω παραθέτω τη μετάφραση του τραγουδιού Sugar Man, και το σχετικό βίντεο του τραγουδιού.

 

Το link αυτό εδώ http://sugarman.org, οδηγεί στην ιστοσελίδα που συγκεντρώνει τη δουλειά των δυο οπαδών του από την εποχή που τον έψαχναν, μέχρι και μετά την εκ νέου ανακαλυψή του, και την κάποια έκτοτε  αναγνώριση του στην Αμερική.

 Τα υπόλοιπα τα αφήνω στην περιέργεια και το ενδιαφέρον σας.

 

 

 The sugar man

 

Ο ζαχαρένιος άνθρωπος δεν θα σε καταστρέψει

γιατί έχω κουραστεί απ’ αυτές τις σκηνές

για ένα γαλάζιο δεν μπορείς να ξαναφέρεις

όλα αυτά τα χρώματα στα όνειρά μου

 

Ασημένια μαγικά πλοία που κουβαλάτε

άλτες, Κόκα, γλυκιά Μαίρη Τζέιν

ο ζαχαρένιος άνθρωπος συνάντησε ένα ψεύτικο φίλο

σ’ ένα μοναχικό σκονισμένο δρόμο

 

Έχασα την καρδιά μου όταν τη βρήκα

είχε μετατραπεί σε νεκρό μαύρο άνθρακα

ζαχαρένιε άνθρωπε είσαι η απάντηση

που κάνει τα ερωτηματικά μου να χαθούν

 

ζαχαρένιε άνθρωπε γιατί είμαι κουρασμένος

απ’ αυτά τα διπλά παιχνίδια που ακούω

 

ζαχαρένιε άνθρωπε ζαχαρένιε άνθρωπε

ζαχαρένιε άνθρωπε ζαχαρένιε άνθρωπε

ζαχαρένιε άνθρωπε ζαχαρένιε άνθρωπε

ζαχαρένιε άνθρωπε





Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2020

Frank Zappa 21/12/1940 - 4/12/1993

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Φρανκ Ζάππα , (21 Δεκεμβρίου 1940 στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ.)

Zappafrank

Ο μικρός πλανήτης αριθμός 3834 ονομάστηκε Zappafrank προς τιμήν του καινοτόμου ροκ μουσικοσυνθέτη σύγχρονης, συμφωνικής, δωματίου και ηλεκτρονικής μουσικής. 

Η αναφορά που ανακοίνωσε την ονομασία εμφανίστηκε στο Minor Planet Circular 23792 (εκδόθηκε στις 1994 στις 22 Ιουλίου), από την οποία εξάγονται τα ακόλουθα με άδεια: 

(3834) Zappafrank = 1980 JE

Ανακαλύφθηκε το 1980 στις 11 Μαΐου από τον L. Brozek στο Klet.


Ο Zappa ήταν εκλεκτικός, αυτο-εκπαιδευμένος καλλιτέχνης και συνθέτης με

απίστευτη ενέργεια και ένα δαγκωτικό πνεύμα, και η μουσική του ξεπερνά τα συνηθισμένα

μουσικά εμπόδια. Πριν από το 1989 θεωρήθηκε σύμβολο δημοκρατίας

και ελευθερία από πολλούς ανθρώπους στην Τσεχοσλοβακία.

Ήταν πρωτοπόρος κι όπως κάθε αβαν γκαρντ καλλιτέχνης δεν αφορούσε μόνο τα μουσικά πράγματα ο τρόπος του να σκέπτεται και να δρα έξω από τα καθιερωμένα μοντέλα. Ο Ζάππα ως μουσικός άφησε πίσω του ένα τεράστιο όγκο από έργα και πολλά  θεωρούνται αριστουργήματα. Η οξύνοια και διεισδυτικότητα της σκέψης του αποτυπώνονται σε μερικές από τις φράσεις του, που  έγιναν διαχρονικά αποφθέγματα. Όταν λοιπόν η Τίτερ Γκορ τον κατηγόρησε ότι η μουσική του ωθεί τους ανθρώπους σε παρεκλίνουσα συμπεριφορά ή και επηρεάζει αρνητικά, απάντησε. "I wrote a song about dental floss but did anyone's teeth get cleaner? "There are more love songs than anything else. If songs could make you do something we'd all love one another."

μτφρ. "Έχω γράψει ένα τραγούδι για το οδοντικό νήμα, αλλά καθάρισαν τα δόντια κανενός; "

"Υπάρχουν περισσότερα τραγούδια αγάπης από οτιδήποτε άλλο. Αν τα τραγούδια μπορούσαν να σε επηρεάσουν να κάνεις κάτι, τότε όλοι θα αγαπιόμασταν μεταξύ μας"

the slime

Η Γλίτσα

Είμαι αηδιαστικός και διεστραμμένος
Είμαι μανιασμένος και ενοχλητικός
Υπάρχω εδώ και χρόνια
Αλλά πολύ λίγα έχουν αλλάξει
Είμαι το εργαλείο της κυβέρνησης
Και της βιομηχανίας επίσης
Γιατί είμαι προορισμένος να καθοδηγώ
Και να σε ρυθμίζω
 
Μπορεί να είμαι πρόστυχος και ολέθριος
Αλλά δεν μπορείς να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω μου
Γιατί σε κάνω να νομίζεις ότι είμαι νόστιμος
Με τα πράγματα που λέω
Είμαι το καλύτερο που μπορείς να πάρεις
Με έχεις μαντέψει ακόμα;
Είμαι η γλίτσα που ξεχύνεται
Από την τηλεόρασή σου
 
Θα με υπακούς καθώς σε καθοδηγώ
Και θα τρως τα σκουπίδια που σε ταΐζω
Μέχρι να έρθει η ημέρα που δεν σε χρειαστώ
Μην πας για βοήθεια. . . κανένας δεν θα σε προσέξει
Το μυαλό σου είναι απόλυτα ελεγχόμενο
Είναι στουπωμένο με την μούχλα μου
Και θα κάνεις αυτό που έχει ειπωθεί
Μέχρι να πωληθούν τα δικαιώματα για εσένα
 
“Αυτό ήταν κύριες και κύριοι
Μείνετε συντονισμένοι την γραμμή”
 
Λοιπόν, είμαι η γλίτσα από το βίντεο
Και ξεχύνομαι σε όλο σου το δωμάτιο
 
Είμαι η γλίτσα από το βίντεο
Δεν μπορείτε να με σταματήσετε, άνθρωποι, κοιτάξτε με
 
Είμαι η γλίτσα από το βίντεο
Και ξεχύνομαι σε όλο σου το δωμάτιο
 
Είμαι η γλίτσα από το βίντεο
Δεν μπορείτε να με σταματήσετε, άνθρωποι, κοιτάξτε με




Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2020

ΦΕΓΓΑΡΟΒΔΟΜΑΔΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ/ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ


 Επιστρέφουμε μετά από πολλή καθυστερήση στη συνέχεια του αφιερώματος σε αυτό το μικρό μαύρο βιβλιαράκι, που έχει τον τίτλο "ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ" και φέρει τη σφραγίδα "ΘΕΑΤΡΟ ΤΣΕΠΗΣ". 

Δεν αναγράφεται κάπου η χρονολογία της έκδοσης, αλλά από προσωπική επαφή με τους παράγοντες του βιβλίου, ποιητές και συντελεστές, της προς τιμήν του γιορταστικής βραδιάς  "φεγγαροβδομάδα", την τοποθετώ κάπου ανάμεσα στο 2003-04.  

12 ΜΗΝΕΣ 13 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ αναγράφεται ως υπότιτλος στο εξώφυλλο. Στην ουσία δεν πρόκειται για στίχους 13 τραγουδιών, αλλά για "12  ανέκδοτα ποιήματα που ανθολογούν τους 12 μήνες του χρόνου μέσα από τα φεγγάρια τους. Παρουσιάζονται κείμενα από τον 11ο πχ αιώνα εως τις μέρες μας εκ τ ων οποίων τα πέντε είναι ελληνικής καταγωγής! Αντιπροσωπεύονται χώρες όπως η Ιαπωνία, η Ισλανδία, και η Γεωργία, ενώ η Ιταλική Αναγέννηση  η Beat Generation των ΗΠΑ και το Παρίσι του Μάη, δίνουν ένα σημαντικό παρόν σ' αυτή τη βραδιά. Μια παράσταση περιπλάνηση στους μυστικούς και απάτητους δρόμους του φεγγαριού..." Εντός των εισαγωγικών είναι το κειμενάκι που συνοδεύει το βιβλιαράκι αυτό, στο μέσα μέρος του εξώφυλλου. 

Με ενθουσίασαν τόσο τα ποιήματα αυτά, από την πρώτη ανάγνωση που τους έκανα, που τα έφερνα στη σκέψη μου στις δύσκολες διαδρομές με το μετρό προς τη δουλειά, στις δύσκολες αναμονές μιας πρόσληψης ή μιας οντισιόν, στις δύσκολες ώρες της αθέμιτης μοναξιάς. Κάποια, όπως αυτό του Νοεμβρίου, το ποίημα από την Ισλανδία, έμειναν για πάντα μέσα μου και αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για τις   ποιητικές μου περιηγήσεις. 

Θα μεταβούμε σήμερα στο μήνα Φεβρουάριο, με ένα ποίημα από την Ελλάδα. 


ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 


Έκτωρ Θ...(2-2-1949')

ΕΔΕΜ


Φεγγάρι σ' ένα ολόγιομο Φλεβάρη

που μέθυσα και μέθυσες κι εσύ

μ' ένα βαρύ κι αιμάτινο κρασί.

Η άμμος βυσσινί κι άσπρο φουλάρι

σα χιόνι που σε τύλιγε μισή

κι η άλλη μισή πορφύρα απ' το φεγγάρι. 


Στο Έδεμ κρυφογέλαγαν δυο φάροι

και νόμιζα πως έχω ερωτευτεί

εσένα, πιο πολύ κι απ' το φεγγάρι

μα κράτησε μια νύτα η νύχτα αυτή. 


Φεγγάρι σ' ένα ολόγιομο Φλεβάρη

που αμάρτησα κι αμάρτησες κι εσύ

με της σαγήνης το άλυκο κρασί.

Φωσφόριζαν τα μάτια μου σα φάροι

καθρέπτιζαν στα μάτια σου πυρσοί

κι η άμμος από κάτω κεχριμπάρι. 


Στο Έδεμ κρυφοκοίταζαν δυο γλάροι

και νόμιζες πως έχεις μαγευτεί

μ' εμένα, πιο πολύ κι απ' το φεγγάρι

μα κράτησε μια νύχτα η νύχτα αυτή. 


Φεγγάρι σ' ένα ολόγιομο Φλεβάρη

που νόμιζα και νόμιζες κι εσύ

πως θάλασσα είχε γίνει το κρασί

κι η αγάπη μας καράβι που σαλπάρει 

για να μας πάει σ' έρημο νησί

εσένα, εμέ και το Οπιο φεγγάρι. 


Χωρίσαμε στο ΄Εδεμ σα ζευγάρι

που έζησε μια Εδέμ πριν παντρευτεί

καθένας άλλον, κι ίσως το φεγγάρι

θυμάται μοναχά τη νύχτα αυτή. 


Παλαιό Φάληρο

(Αρχείο Σίας Γαβριηλίδη)