Η Μαριαλένα Δισακιά, (Μαρία-Έλενα Δισακιά), είναι από τους ανθρώπους που δεν γνώρισαν την ποίηση σε κάποια στιγμή της ζωής τους, δεν έκαναν την προσέγγιση όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, που πέφτουν επάνω σε ένα ποίημα που τους συγκίνησε κι από κει και πέρα αρχίζει το ενδιαφέρον, το ψάξιμο, η ανάγνωση, και η εντρύφηση. Καμιά σχέση με όλ’ αυτά. Υπάρχουν άνθρωποι που σκέπτονται, «θέλω να γράψω ποίηση, γιατί μπορώ, γιατί το’χω, θα γράψω ποίηση» Καμιά σχέση και με αυτούς. Τη Μαριαλένα, από τη βρεφική ηλικία, η ποίηση την σημάδεψε με το δάχτυλο, έκανε μια βουτιά και εγκαταστάθηκε μέσα της. Για πάντα. Η ζωή της όλη υπήρξε ένα ποιητικό δρώμενο. Μια αρχαία τραγωδία που καταγράφηκε στα κύτταρά της επαληθεύοντας τον ορισμό με τον οποίο ο Αριστοτέλης την χαρακτήρισε. «Δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν». Η Μαριαλένα Δισακιά είναι το αποτέλεσμα της κάθαρσης. Ο επιλεγμένος πομπός της μούσας στις διαχρονικές διαδρομές της. Ο μοναχικός διαβάτης των υπόγειων διαβάσεων. Ο κρυφός παρατηρητής των αόρατων συναισθημάτων των ανυποψίαστων συνεπιβατών στο τρένο της ζωής. Ωτοβλεψίας παθών και δεινός ανιχνευτής, γνώστης των σημαδιών που οδηγούν στις διαλυμένες ψυχές. Κι όλα αυτά γίνονται χωρίς υπολογισμό. Χωρίς μεθοδευμένους στόχους. Χωρίς εμφανή λογική αιτία, άλλη από ένα ένστικτο που ξέρει, από τα μύχια της ψυχής της γνωρίζει, σε ποια πάσχουσα ύπαρξη θ’ ακουμπήσει τα ιαματικά επιθέματα της γραφής της. Αυτή είναι η Μαριαλένα Δισακιά. Βγαλμένη μέσα από την άχρονη τραγωδία της ανθρωπότητας, σφυρηλατημένη μέσα από τις αντιξοότητες της ζωής, συμφιλιωμένη με την ιδέα της συμπόρευσης με τον θάνατο, ερωτευμένη με τον άνθρωπο απανταχού και μ’ ένα φως που ποτέ, δεν της έκανε τη χάρη να διαλύσει τα σκοτάδια της, τα σκοτάδια του κόσμου. Ένα φως που ωστόσο κουβαλάει μέσα της σαν άνθρωπος και γίνεται ήλιος για όσους έχουν την τύχη να την γνωρίσουν. Τα ποιήματά της είναι γεμάτα από αυτή την κρυμμένη λαχτάρα, καθώς οι πικρές της αλήθειες ξεπροβάλλουν γυμνές στα μάτια του αναγνώστη. Η Μαριαλένα είναι ένας αυτόπτης μάρτυρας της ζωής στη πίσω πλευρά των κτιρίων. Εκεί που βρίσκονται οι φωταγωγοί και τα ανήλιαγα παράθυρα των επιθυμιών και των ονείρων. Διεκδικεί αυτά τα όνειρα για τον εαυτό της και τους άλλους και εντοπίζει την αναγκαιότητά τους, στις διαδρομές των συρμών που σύρουν… και στα βαγόνια των συνωστισμών. "Γραφές διεκδίκησης" γίνονται οι σκέψεις της μέσα σ’ αυτά.
Γραφές διεκδίκησης
Παρακαλούνται οι επιβάτες να προσέχουν
τα προσωπικά τους συναισθήματα.
Αν επιβιβάστηκαν σε λάθος συρμό του χρόνου
μπορούν να αποβιβαστούν στην επόμενη στάση.
Οι συρμοί του παρελθόντος φέρουν αριστερά
τη σήμανση μιας λίμνης.
Οι συρμοί του μέλλοντος φέρουν δεξιά
τη σήμανση ενός ποταμού.
Συμβουλή προς το επιβατικό κοινό,
προσοχή στους συρμούς που φέρουν
τη σήμανση της θάλασσας, στην κεντρική ταινία
παρέχουν παρόν και όνειρα.
Διαδρομή 11
Κάτι μέρες σαν την σημερινή
μου αρέσει πολύ να κυκλοφορώ με τον ηλεκτρικό.
Παίζω εκείνο το παιχνίδι που έπαιζα μικρή.
Βλέπω γύρω γύρω και φτιάχνω ιστορίες.
Να όπως η κυρία απέναντί μου. Μένει στην Κηφισιά. Τη
συνοδεύει μια αλλοδαπή κυρία. Πάνε επίσκεψη υποχρέωσης.
Έχει πάρει τα γλυκά από γνωστό ζαχαροπλαστείο της
περιοχής της.
Βλέπω καλύτερα το κουτί από τη φίρμα του καταλαβαίνω
από πού έρχονται.
Φορώντας τα
«καλά» της ξεκίνησε για κάπου στο κέντρο.
Κρατάει ψηλά το
κεφάλι. Φοράει ακριβό σταυρό στο στήθος,
ενημερώνει την κυρία δίπλα της πως δεν θα κάτσουν πολύ
ώρα.
Ίσα ίσα να μην πουν πως δεν πήγε.
Η άλλη έγνεψε καταφατικά και χασμουρήθηκε με
απελπισμένο βλέμμα.
– Να ξέρεις ότι τα σπίτια μας, αυτά που είναι κοντά
στους σταθμούς των τρένων,
τα νοικιάζουμε πιο ακριβά.
-Γιατί; ρωτά η συνοδός. -Γιατί, μερικά βράδια, κάποιο τρένο ξεφεύγει από τις ράγες και μπαίνει στα λυπημένα παιδικά δωμάτια
σφυρίζοντας αδιάκοπα… αδιάκοπα…
Μαριαλένα Δισακιά
Γραφές διεκδίκησης
Για το soundforwords.blogspot.com
Ελένη Μπάλιου
Μπράβο!! Εξαιρετική!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ! :) <3
Διαγραφή