"Η ελεύθερη ψυχή είναι σπάνια, αλλά όταν τη συναντήσεις την αναγνωρίζεις. Κι αυτό, γιατί αισθάνεται όμορφα, πολύ όμορφα όταν είσαι κοντά της ή μαζί της"
C.B

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2021

Moonlight Sonata/ Η Σονάτα του Σεληνόφωτος



 Μία απόπειρα στο βίντεο, ν' αποδώσω φωνητικά το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου - Η Σονάτα του Σεληνόφωτος- με την παρενόχληση εξωτερικών θορύβων, δυστυχώς δεν έχω κάποιον καλύτερο τρόπο εγγραφής, τη γκρίνια του σκύλου μου που ακριβώς στα μισά της ανάγνωσης έγινε πολύ απαιτητικός, και άλλα που τρέχουν μέσα στη μέρα, όπου δεν υπάρχει το φως του φεγγαριού, ούτε η σιωπή της νύχτας. Παρ' όλα αυτά, δεν μπόρεσα ν' αντισταθώ στον πειρασμό γι' αυτό το πείραμα. Κι εδώ το βίντεο πάγωσε σε μερικά σημεία, ευτυχώς δεν έφαγε λέξεις τέλος πάντων, ιδού

Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ
Ανάγνωση, Ελένη Μπάλιου



 

 

 

 

 Η Σονάτα του Σεληνόφωτος,1956,

η πρωιμότερη από τις μακρές συνθέσεις

 της Τέταρτης Διάστασης, σημαδεύει με την

ιδιότυπη μορφή και ατμόσφαιρά της το ξεκίνημα

 μιας νέας εποχής, όχι μόνο για το έργο του Γιάννη

 Ρίτσου (1909-1990), αλλά και για την ποίησή μας

 γενικότερα. Στην αφετηρία της πιο αίθριας εποχής

 για την προσωπική ζωή και δημιουργία του ποιητή,

 φαίνεται να ανασύρει από το παρελθόν βιώματα,

 αγωνίες και συγκινήσεις που δεν ανιχνεύονται στα

 ποιήματα της προηγούμενης «ηρωικής» δεκαετίας

 του Ρίτσου.

Στη συνείδηση του ποιητή αντανακλώνται

ιδεολογικές ανακατατάξεις που συνταράζουν

 την εποχή αυτή τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς,

 στον οποίο ιδεολογικά και πολιτικά είναι ενταγμένος

 ο Ρίτσος. Ο ποιητής νιώθει επιτακτική την ανάγκη

 να επανατοποθετηθεί απέναντι στον κόσμο,

 γιατί του είναι αδύνατο να μη σκέφτεται το αύριο

 και για να το καταφέρει, καταφεύγει στη διαλεκτική

 της «υποκριτικής»: σε «προσωπεία» μυθικά

 ή σε στερεότυπα (ρόλους ας πούμε)·

 στη φωνή τους σμίγει η αλήθεια του άλλοτε

 και του τώρα, του απώτατου και του τρέχοντος,

 του εγγύς και του μακράν, διανοίγοντας την

 προοπτική του μέλλοντος για ό,τι γνωρίσαμε,

 για τον «κόσμο του χθες».

 Η Σονάτα του Σεληνόφωτος, από τα πιο αγαπημένα

 και γνωστά κείμενα του Ρίτσου, είναι ένας σκηνικός

 μονόλογος, μια «εκ βαθέων» εξομολόγηση,

μια παρατεταμένη ικεσία για ζωή κι ελπίδα,

μέσα από ροή παραστάσεων και συμβόλων.

πηγές: Νεοελληνική Λογοτεχνία (Γ Λυκείου Ανθρωπιστικών Σπουδών) - Βιβλίο Μαθητή (Εμπλουτισμένο)

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου