Λίγα λόγια για τη συλλογή αυτή της Έφης Χαντζούλη
Ταξίδι συναισθημάτων, είναι ο τίτλος της ποιητικής
συλλογής της Έφης Χατζούλη. Και ήταν ένα πραγματικό ταξίδι του νου στο χρόνο,
στα μέρη, στο μύθο, στην πραγματικότητα και στη συνείδηση. Η μια ευχάριστη
έκπληξη ακολουθούσε την άλλη περιδιαβαίνοντας τις σελίδες του βιβλίου αυτού,
που είναι γεμάτο από λυρισμό, φιλοσοφικό στοχασμό και εκπορεύεται από την επαφή
της δημιουργού με τις πικρές αλήθειες της ζωής, δικής της και των άλλων, για
τους οποίους άλλους, εκφράζει το ανθρώπινο ενδιαφέρον της, καθώς προσπαθεί,
απεγνωσμένα μερικές φορές , πικρόχολα άλλες, να μας θυμισει «Πιστεύεις πως
γεννήθηκες για σένα. Νομίζεις πως υπάρχεις μόνο εσύ. Παλεύεις για διάκριση και
υπεροχή. Το εγώ μας μια κουκίδα μες στο Σύμπαν. Πότε θα γίνουμε εμείς;»
Η Έφη Χατζούλη ταξιδεύει. Και στο ταξίδι της αυτό
παίρνει μαζί τη γνώση της εμπειρίας της, συνενωμένη με τη βαθιά γνώση της
ιστορίας, μέσω των σπουδών της και του θεάτρου πως ως ηθοποιός υπηρετεί. Και τη
βλέπουμε άλλοτε να γίνεται ικέτης, άλλοτε να παίρνει το δραματικό πρόσωπο μιας
αρχαίας ηρωίδας κι άλλοτε ενός σύγχρονου ανθρώπου. Ενός κατατετρεγμένου
σύγχρονου ανθρώπου ξεκινώντας από τους Μικρασιάτες πρόσφυγες και φτάνοντας στο
σήμερα. Στο εδώ και τώρα της ζωής μας με το σημερινό μαρτύριο των ανθρώπων που
κινούνται ή ακινητοποιούνται, ανάμεσα σε κείνους που φωνάζουν για δίκαια και διαδηλώνουν,
καταγγέλλει η Έφη, περνώντας μπροστά από τα θύματα της άπληστης Δύσης
αδιάφορα. «Εξαθλιωμένη μητέρα με τα σπλάχνα σου ορφανά, πασχίζεις αγόγγυστα να
χαράξεις μια καινούργια ζωή, μπολιάζοντας αρμονικά το παλιό με το νέο. Ένα
μονάχα δεν κατάφεραν να σου αρπάξουν. Την αξιοπρέπεια που ακλόνητη στέκει
μπροστά σου». Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το ποίημα της χαμένες πατρίδες
και απευθύνεται στη Μικρασιάτισσα πρόσφυγα. Σε μια εποχή που ο κόσμος έχει
γεμίσει κυνηγημένους ανθρώπους από τη μια άκρη στην άλλη, και οι μνήμες της
Μικρασίας πονούν εσαεί τη σκέψη των απογόνων της, και των ανθρώπων που βαθιά
έχουν συναισθανθεί το «Εμείς» στην αγωνιώδη έγνοια της Έφης.
Ποίηση γεμάτη συμβολισμούς και βαθιά νοήματα,
αυτογνωσία, αναζήτηση, πικρές διαπιστώσεις, φανταστικά ταξίδια σε χρόνους και
τόπους, είναι γεμάτη η ποίηση της Έφης, στο απολαυστικό όσο και εσωτερικό αυτό βιβλίο
της, που ταπεινά με μια ανοιχτή καρδιά με προσέγγισε για να μου παραδώσει στη
φετινή έκθεση βιβλίου. Μια ευχάριστη όσο και τιμητική για μένα έκπληξη με ένα
διπλό όφελος. Αυτό της τιμής που μου έκανε με το να μου εμπιστευτεί το βιβλίο
της και αυτό που αποκόμισα, αποκομίζω και θα αποκομίζω για αρκετό καιρό ακόμα, διαβάζοντάς το.
Το Βιβλίο προλογίζει ο Δρ. Κωνσταντίνος Μπούρας, και
παραθέτω εδώ κάποιες αναφορές του γι’ αυτό. «Η Έφη Χαντζούλη φιλοτεχνεί μια
εξομολογητική «προσωπική» ποίηση, με εξέχοντα συναισθηματισμό και
υπερχειλίζοντα λυρισμό. Ο λόγος της κρουστός, η διατύπωση λακωνική, το ύφος
λιτό, στα όρια της θυμόσοφης απλότητας. Όμως η ιδιόλεκτος, τεχνηέντως
λεπτεπίλεπτος, απομακρύνει κάθε τι «λαϊκό» ή «αυτόματο» από το τελικό
αποτέλεσμα».
Και αλλού
« Τελικά το χειρότερο πράγμα είναι η σιωπή. Ειδικά η
εσωτερική. Κι ευτυχώς που υπάρχουν ποιητές σαν την Έφη Χαντζούλη, να μας το
θυμίζουν. Ποίηση εναντίον αφασίας. Λογοτεχνία εναντίον λήθης, θέατρο εναντίον
απάθειας. Ας δημιουργήσουμε όλοι μαζί ένα καλύτερο μέλλον διαβάζοντας
δημιουργικά, ερμηνεύοντας, αναλύοντας τα έργα των άλλων. Τα δικά μας, θα τα
κρίνει ο Χρόνος, οι ειδικοί και το κοινό».
Ένα είναι το πλέον σίγουρο λοιπόν. Η ποίησή της Έφης Χαντζούλη, είναι
σε απευθείας μετωπική σύγκρουση με την αφασία.
Θερμά σ’ ευχαριστώ για το όμορφο βιβλίο που μου
εμπιστεύτηκες αγαπητή μου Έφη και εύχομαι ούριο άνεμο στο ταξίδι του μέσα στο
χρόνο.
Μερικά από τα ποίηματα της συλλογής.
ΝΑΥΑΓΙΟ
Φλόγες τυλίγουν το πλοίο,
καπνοί ζώνουν τους επιβάτες.
Ο πόνος ξεχείλισε,
η απειλή φοβερίζει.
Τι θ’ απογίνουμε τώρα;
Η ελπίδα βουλιάζει,
επιπλέει ο πανικός νικητής.
Οι αδυναμίες των ανθρώπων πολλές.
Η πάλη για ζωή αδυσώπητη.
Το βαθύ κύμα παρέσυρε μια ψυχή,
μια άλλη ζωή χαροπαλεύει.
Ένας πιο κει στάθηκε τυχερός.
Μια μάνα αποχωρίζεται το παιδί της.
Πυρπολείται ζωντανός ένας άλλος.
Έτσι είναι η ζωή.
Σκληρή και ανελέητη.
Κίβδηλες οι υποσχέσεις της.
Δεν γεννήθηκε αλίμονο,
για να μας χαρίσει δικαιοσύνη.
ΕΜΕΙΣ
Πιστεύεις πως γεννήθηκες για σένα.
Νομίζεις πως υπάρχεις μόνο εσύ.
Παλεύεις για διάκριση και υπεροχή.
Το Εγώ μας, μια κουκίδα μες στο Σύμπαν.
Πότε θα γίνουμε Εμείς;
Αυτό αξίζει στη ζωή.
ΔΕΙΛΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
Απειλητικά σύννεφα προμηνύουνε μπόρα,
στον ορίζοντα πυκνά νέφη απλώνονται.
Μεταμεσονύχτιες κουβέντες ακούς σιγανά
κάποιου νέου που απελπισμένα μονολογεί.
Ένα δάκρυ κυλά γεμάτο λάμψη και χάνεται
από ένα αγκάθι του του’ σκισε βαθιά την καρδιά.
Μελαγχολικές υποψίες λιμνάζουνε γύρω του.
Ένα τρυφερό βαλσάκι κοντοζυγώνει στ’ αυτιά του
μήπως μπορέσει να του χαρίσει ένα χαμόγελο.
Μάταια προσπαθεί να ανασύρει μια ακτίδα
μέσα στο έρεβος των μαύρων του σκέψεων.
Οι δειλοί δολοφόνοι σκότωσαν τ’ όραμά του,
τ’ ονειρό του για ένα φέρελπι μέλλον.
ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΗ
Αγαπά τους φίλους της,
βρίσκεται πάντα δίπλα τους
Της κλείνουν την πόρτα.
Αποκτά νέους φίλους,
τους χαρίζει χαμόγελα.
Της γυρίζουν την πλάτη.
Εκτιμά τους συναδέλφους της,
την κοιτάζουν με περιφρόνηση.
Παρείσακτη, όπου κι αν βρίσκεται.
Η θετική αύρα φοβίζει,
η λάμψη της προκαλεί,
η άδολη ψυχή της εκπλήσσει.
Βαρέθηκε να νιώθει απρόσκλητη.
Την κούραση η απόρριψη.
Δεν αντέχει να είναι αλλότρια.
Τίποτα δεν αλλάζει.
Πάλη χωρίς τέλος.
Μένει πια μόνη της.
Κερδίζει το μεγαλύτερο έπαθλο.
Τον πολυπόθητο εαυτό της.
Είναι ευτυχισμένη τώρα.
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Οι διακρίσεις πολλές.
Πνεύματος, ήθους, καλλιέργειας,
κοινωνικής υπεροχής και ομορφιάς.
Όλα δεν μπαίνουν σε τάξη.
Και οι απαίδευτοι άνθρωποι
άλλωστε, είναι πολύ πιθανό
να είναι βαθιά πολιτισμένοι.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΕΦΗ ΧΑΝΤΖΟΥΛΗ
Κατάγεται από το ορεινό χωριό
Σμόκοβο της Καρδίτσας. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο ΕΚΠΑ. Σπούδασε
δημοσιογραφία. Είναι απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Τμήματος Διεθνών, Ευρωπαϊκών
και Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε
Υποκριτική. Eργάστηκε σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης παραδίδοντας μαθήματα
σε μαθητές Δευτ/βάθμιας Εκπ/σης. Εργάστηκε ως Προϊσταμένη στην Παροχή
Στατιστικής Πληροφόρησης στην Ελληνική Στατιστική Αρχή.΄Εγραφε σε διάφορα
περιοδικά συνεντεύξεις ηθοποιών και τραγουδιστών. Διατηρούσε μια στήλη στην εφημερίδα
“ΜΕΤΡΟPOLIS” με τον τίτλο “Τάδε έφη, ΄Εφη”. Στην πορεία την κέρδισε η
Υποκριτική. Ενδεικτικές θεατρικές παραστάσεις στις οποίες έπαιξε: “Ο Πειρασμός”
του Ξενόπουλου σε σκην/σία Γ. Δρίτσα με τους: Π. Αλμπάνη, Κ. Δημητρόγλου, κ. α,
στο “Περί ΄Ερωτα” σε σκην/σία Φ. Καφούσια, στο “Μυστικό Μονοπάτι” της Τ.
Μπούτου σε σκην/σία Τ. Λέρτα, με τους Β. Κολάση, Οδ. Σταμούλη, Νίτα Παγώνη, στη
“Δίκη του Σωκράτη” σε σκην/σία Γ. Ζήκου με το Γ. Μόρτζο, στο “Κύκνειο ΄Ασμα”
του Τσέχωφ με το Μ. Δεστούνη σε σκην/σία Β. Πλατάκη, στο “Το Σπίτι της
Μπερνάρντα Άλμπα” του Φ. Γκ. Λόρκα σε σκην/σία Β. Πλατάκη με τη Τζ. Καλλέργη,
την Τ. Σαριγκούλη, στο “Φάουστ” του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Χρ. Κορνηλίου, στο “Tα
ψηλά βουνά” του Ζ. Παπαντωνίου και στο “Ο Μάγος και η παρέα του” κ.α. ΄Επαιξε
στις ταινίες: “Ακάλυπτος” σε σκην/σία Χρ. Δήμα, “Ο Δρόμος” ταινία μικρού μήκους
σε σκην/σία ΄Ολγ. Δραμητινού, “Καλάσνικοφ” σε σκην/σία Κ. Γιάνναρη, “Η
επανάσταση” σε σκην/σία: Γ. Παρασκευόπουλου. Επίσης, στην τηλεόραση στο σίριαλ
“Τρίχες” σε σκηνοθεσία Αλ. Ρήγα. Έχει εκδώσει από τις εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ την
ποιητική συλλογή “Γλυκόπικρες νότες”, 2014 και το παιδικό παραμύθι “Μαθήματα
στο Δάσος”, 2016. Τιμήθηκε με το Ειδικό Βραβείο Ποίησης και παιδικού βιβλίου
για τα ανωτέρω έργα της από την ΄Ενωση Ελλήνων Λογοτεχνών το 2018. Είναι
Πρόεδρος του Συλλόγου των Απανταχού Σμοκοβιτών “Η ΜΕΝΕΛΑΪΔΑ” και από το Μάρτιο
του 2020 είναι μέλος του Δ.Σ της “ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ” ως Σύμβουλος
καλλιτεχνικών δράσεων.
Έργα της
Ποίηση
Γλυκόπικρες νότες (2014) Ιωλκός
Ταξίδι συναισθημάτων (2020), Εκδόσεις Όταν
Παιδκή λογοτεχνία
Μαθήματα στο Δάσος (2016), Ιωλκός
*πληροφορίες: www.deyteros.com